เนื่องด้วยการกัดเซาะที่เกิดจากฝีมือมนุษย์ ทำให้สามเหลี่ยมปากแม่น้ำหลายแห่งเติบโตขึ้น

การตัดไม้ทำลายป่าและการสร้างเขื่อนในแม่น้ำกำลังเปลี่ยนรูปร่างของภูมิประเทศเหล่านี้ไปทั่วโลกสามเหลี่ยมปากแม่น้ำซึ่งเป็นพัดของตะกอนที่ไหลออกจากปากแม่น้ำกำลังขยายตัวขึ้น

ทั่วโลกพื้นที่ดินเดลต้าเพิ่มขึ้น 54 ตารางกิโลเมตรต่อปีจากปี 1985 เป็น 2015 นักวิทยาศาสตร์รายงานวันที่ 23 มกราคมในNature หนึ่งในสี่ของกำไรนั้นเกิดจากการตัดไม้ทำลายป่าทำให้ดินปลอดจากการเกาะของรากไม้ ทำให้แม่น้ำสามารถอุ้มดินได้มากขึ้น

นักธรณีสัณฐาน 

Jaap Nienhuis จากมหาวิทยาลัย Utrecht ในเนเธอร์แลนด์และเพื่อนร่วมงานของเขาได้ตรวจสอบ 10,848 เดลต้าเพื่อหาปริมาณผลกระทบของมนุษย์ กองกำลังหลักสามประการก่อรูปสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ: แม่น้ำส่งตะกอน กระแสน้ำผลักหรือดึงตะกอน และคลื่นกระจายตะกอนตามแนวชายฝั่ง มนุษย์ใช้ความพยายามอย่างมากในการควบคุมปริมาณตะกอนในแม่น้ำ: ในขณะที่การตัดไม้ทำลายป่าทำให้ดินไหลเวียน แต่เขื่อนก็ปิดกั้นไว้

ประการแรก ทีมงานคาดการณ์ว่ารูปร่างของเดลต้าจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรในช่วง 30 ปีที่ผ่านมาในโลกที่ปราศจากอิทธิพลของมนุษย์ จากนั้นจึงเปรียบเทียบการคาดการณ์เหล่านั้นกับพื้นที่จริง

ทีมงานพบว่าการได้ที่ดินจากการตัดไม้ทำลายป่าเกินความสูญเสียอันเนื่องมาจากการสร้างเขื่อน ในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำประมาณ 1,500 แห่ง การพังทลายของดินอันเนื่องมาจากการตัดไม้ทำลายป่าทำให้ปริมาณตะกอนเพิ่มขึ้นมากกว่าร้อยละ 50 การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาสามเหลี่ยมปากแม่น้ำในเอเชียใต้ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเอเชียตะวันออก โดย 57 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำแห่งใหม่ปรากฏขึ้นในช่วง 30 ปี

เขื่อนลดปริมาณตะกอนลงมากกว่าร้อยละ 50 ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำอื่น 970 อเมริกาเหนือเป็นทวีปเดียวที่แสดงการสูญเสียสุทธิของพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการสร้างเขื่อนตามแนวแม่น้ำมิสซิสซิปปี้ ( SN: 4/4/18 )

กำไรและขาดทุนเหล่านี้เกิดขึ้นแม้ว่าทะเล จะสูง 

ขึ้น แต่พื้นที่เดลต้าใหม่ส่วนใหญ่อาจจะจมอยู่ใต้น้ำในปี 2100 ทีมงานหมายเหตุ ( SN: 9/25/19 ) แผนการสร้างเขื่อนใหม่และการทำเหมืองทรายเพื่อการก่อสร้างมีแนวโน้มที่จะกัดกร่อนการได้ที่ดินเพิ่มเติม

Matthew Genge นักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์จาก Imperial College London ผู้เขียนร่วมของการ ศึกษาNatureปี 2016 กล่าวว่า “พวกเขามีประเด็น Genge ยอมรับว่าแนวคิดที่ว่าอาจมีชั้นบรรยากาศเป็นชั้นๆ นั้นน่าประหลาดใจแม้แต่ในตอนนั้น แต่ “ผมคิดว่าคณะลูกขุนยังไม่ตัดสิน” ว่าออกซิเจนหรือคาร์บอนไดออกไซด์มีส่วนรับผิดชอบต่อการออกซิไดซ์ของฝุ่นจักรวาลหรือไม่ เขากล่าว

การจำลองโดยทีมของ Lehmer แนะนำว่า CO 2สามารถทำปฏิกิริยาได้เร็วพอกับเหล็กเพื่อออกซิไดซ์ชั้นนอกของหิน หรือแม้แต่ออกซิไดซ์ให้เต็มที่ แต่การจำลองเวลาตอบสนองดังกล่าว “เป็นกรณีในอุดมคติ” Genge กล่าว “ภายใต้สภาวะเหล่านี้ ปฏิกิริยาจะเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้” แต่ปฏิกิริยาที่รวดเร็วดังกล่าวอาจไม่สมจริง การวิเคราะห์ทางเคมีเพิ่มเติมของไมโครอุกกาบาตจริงอาจช่วยให้นักวิทยาศาสตร์วางขอบเขตที่สมจริงในการจำลองได้

สิ่งมหัศจรรย์ของมันคือ “มีหินก้อนเล็กๆ ที่ช่วยให้เราทำธรณีวิทยาในชั้นบรรยากาศที่อยู่เหนือพื้นดินได้” เกิงเกกล่าว “เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นที่อนุภาคเล็กๆ เหล่านี้ซึ่งยังคงตกอยู่รอบตัวเรา ช่วยให้เราย้อนเวลากลับไปในอดีตได้”

การออกกำลังกายดูเหมือนจะจำกัดการหกล้มในผู้สูงอายุการวิเคราะห์การทดลอง 17 ฉบับชี้ให้เห็นว่ากิจกรรมปกติสามารถป้องกันการบาดเจ็บได้ผู้สูงอายุที่รักษาโปรแกรมการออกกำลังกายพอประมาณ มีโอกาสน้อยที่จะล้มลงได้น้อยกว่าผู้ที่ออกกำลังกายเพียงเล็กน้อย การวิเคราะห์การทดลอง 17 ครั้งพบว่าคนที่ได้รับมอบหมายให้ออกกำลังกายเป็นประจำมีโอกาสน้อยที่จะกระดูกหักเนื่องจากการหกล้ม

การเข้าสู่วัยชราอาจเป็นเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตได้ คนที่หกล้มมักจะอ่อนแอในตอนเริ่มต้น และการบาดเจ็บอาจทำให้ปัญหาของพวกเขาแย่ลง ยกตัวอย่างเช่น ในผู้ที่มีอายุมากกว่า 75 ปี สะโพกหักจะทำให้อัตราการรอดชีวิตห้าปีของบุคคลนั้นแย่ลงอย่างมาก โธมัส กิลล์ แพทย์ผู้สูงอายุและนักระบาดวิทยาจากโรงเรียนแพทย์เยลกล่าว ผู้ป่วยดังกล่าวแทบจะไม่กลับไปสู่ความสามารถก่อนการตก เขากล่าว

เพื่อวัดผลกระทบของการออกกำลังกายต่อการหกล้ม Fabienne El-Khoury นักระบาดวิทยาแห่งมหาวิทยาลัยปารีส-เซาต์ และเพื่อนร่วมงานได้ระบุการทดลอง 17 ฉบับ โดยที่ผู้ที่มีอายุเกิน 60 ปีซึ่งอาศัยอยู่อย่างอิสระได้รับการสุ่มเลือกให้ออกกำลังกายหรือไม่ ไม่มีใครเป็นโรคพาร์กินสันหรืออัลไซเมอร์ แบบฝึกหัดเน้นการฝึกทรงตัว การเดิน และการเสริมสร้างกล้ามเนื้อ การศึกษาสิบสี่ครั้งรวมถึงการออกกำลังกายแบบกลุ่ม การศึกษามีตั้งแต่หลายสัปดาห์ถึง 18 เดือนในระยะเวลา